Dlaczego programowanie buduje charakter

W jaki sposób programowanie buduje charakter? Programowanie komputerowe od zawsze kojarzyło się ze skomplikowanymi obliczeniami, niezliczoną ilością zaawansowanych technologicznie podzespołów i umysłowymi geniuszami. Kto potrafił sprawić, aby urządzenie wykonało jego komendy? Programista! Od teraz nauka programowania dociera do szerszego grona odbiorców. Edukacja stała się innowacyjnością i inwestycją w przyszłość, dlatego programowanie wkracza na nowy poziom – za cel obrało sobie dzieci.

Czy wiesz, że dziecko w wieku 6 do 10 lat szybciej przyswaja wiedzę, stale szuka odpowiedzi na pytania zaczynające się od –„ dlaczego”? Tyle nurtujących tematów, tak wiele niezbadanych obszarów – dlaczego by nie rozwijać osobowości dziecka i zapisać go na naukę programowania?

Nauka programowania u dziecka – z czym to się je?

Ogólnie rzecz biorąc, programowanie można określić jako wydawanie komend komputerowi. Swoją drogą, zastanawiałeś się kiedyś – jak wpływa pisanie na klawiaturze czy klikanie w odpowiednie miejsca myszką na… komputer? Właśnie tak – wciskając, zapisz, kopiuj, cofnij czy enter wydajesz polecenia komputerowi.

Programowanie to namiastka tego, ponieważ zgłębianie wiedzy na ten temat jest bardzo czasochłonne, ale niezwykle opłacalne. Komputer reaguje na komendy dzięki aplikacjom, odpowiedzialnym za to, co wyświetli się na monitorze oraz jakie będą jego następne wykonane działania.

Aplikacje te odpowiedzialne są za wykonywanie transakcji bankowych, tworzenie gier komputerowych czy nawet diagnozę chorób na podstawie zaznaczonych objawów. Jak możesz zauważyć, możliwości jest naprawdę wiele.

Programowanie buduje charakter?

Dziecko, szczególnie to w wieku od 7 do 10 lat, ucząc się programowania, zaczyna poznawać pewne tajniki technologicznych urządzeń. Rozpoczyna dialog na płaszczyźnie ja-komputer (lub inne wybrane urządzenie). Dziecko może rozwijać i budować swoje pozytywne cechy charakteru, jak cierpliwość czy opanowanie.

Programowanie to mozolna praca, pełna dokładności i dbałości o jak najmniejsze detale. W tym przypadku niezwykle istotny jest spokój i samokontrola. Dziecko zachowuje psychiczną równowagę. To jednak nie wszystko – maluch dzięki cierpliwości pragnie iść coraz dalej, odhaczając kolejne punkty na mapie marzeń. Dąży do celu, dlatego też nauka przedmiotów ścisłych przychodzi mu łatwiej – tak, jak zapamiętywanie słówek z języka obcego czy dat.

Jest wytrwały, dąży do rozwiązania zawiłych problemów, buduje charakter – bo kto powiedział, że będzie łatwo? Dzięki temu dziecko potrafi zdać się na siebie i działać samodzielnie. Tym bardziej, że uczy się na własnych błędach – jeśli wyda raz złe polecenie, komputer nie zareaguje – musi spiąć się, zauważyć błąd i spróbować jeszcze raz.

Nauka programowania to zawód przyszłości. Pełen innowacji buduje w dziecku nierozerwalne fundamenty, po brzegi wypełnionymi pozytywnymi cechami. Kto wie – może właśnie obok Ciebie siedzi mały Steve Jobs albo Bill Gates?